Otizmle tanışmak

Çocukları için endişelenen onların gelişimi için her şeyi yapan ebeveynler gibi bizde oğlumuz 2. yaşına yaklaşırken onun sosyalleşmesi adına bir kreş arayışına girdik.

Ve ilk kreş deneyimimiz böylece başladı.

Düzenli olarak oğlumu götürüp getirmeye başladım. Evde bir saniye gözümü üzerinden ayırmadığım gibi  kendimi kreşin kapısında beklerken buldum. Çünkü oğlum inanılmaz hareketliydi ve kendi ortamımızda bile sürekli düşüp biryerini vuruyor, merdiven inip çıkamıyor,  ona zarar verebilecek tehlikelerin farkına varmıyordu. Bu gibi durumların kreşte de yaşanmasından çok endişe duyuyordum.

Bir gün oğlumu kreşten almaya gittiğimde öğretmeni oğlum da bir sorun olabileceğini onun ''otistik'' olabileceğini ve en kısa zamanda bir çocuk psikiyatri bölümüne götürmemizi söyledi.

 Otistik? bu tam olarak neydi? Benim oğlum otistik miydi?

Önceleri bu kavram üzerine sınırlı bilgim varken, duyduğum üzerine derin araştırmalara koyuldum.

        Eğer çocuğunuz: 

• Başkalarıyla göz teması kurmuyorsa,
• İsmini söylediğinizde bakmıyorsa,
• Söyleneni işitmiyor gibi davranıyorsa,
• Parmağıyla ile istediği şeyi göstermiyorsa,
• Oyuncaklarla oynamayı bilmiyorsa,
• Akranlarının oynadığı oyunlara ilgi göstermiyorsa,
• Bazı sözleri tekrar tekrar ve ilişkisiz ortamlarda söylüyorsa,
• Konuşmada akranlarının gerisinde kalmışsa,
• Sallanmak, çırpınmak gibi garip hareketleri varsa,
• aşırı hareketli, hep kendi bildiğince davranıyorsa,
• Gözleri bir şeye takılıp kalıyorsa,
• Bazı eşyaları döndürmek, sıraya dizmek gibi sıra dışı hareketler yapıyorsa,
• Günlük yaşamındaki düzen değişikliklerine aşırı tepki veriyorsa, otizm açısından değerlendirme yapmak gerekir diyordu.

 Ve bu belirtilerin hepsi benim oğlunda vardı. Yüreğime bir şey oturmuştu sanki kalbim farklı atıyor gibiydi...

Çocuk psikiyatri doktorunun odasına girdiğimizde oğlumuzu uzun uzun muayene etmesini sabırla izledim. İçim içime sığmıyordu, doktorun  çok sağlıklı bir  oğlunuz var demesini kafamın içinde tekrar edip duruyordum.

Doktor konuşuyordu ama ne diyordu?''Oğlunuz otizmli bir çocuk'' demesiyle donup kaldığımı hatırlıyorum..O anda ne diyeceğimi ne düşüneceğimi şaşırmıştım. Her yer sessizleşti sanki, kalp atışımın hızlandığını hissettim...

''iyi olucak mı?'' dediğimi hatırlıyorum.

Peki ''şimdi ne yapıcaktım''?