Bir çocuk düşünün; yüzlerce oyuncağa ilgi göstermeyip herhangi bir cisme körü körüne bağlanan hatta elinden alındığında kendisini parçalarcasına ağlayan, kendini yerlere atan , kafasını duvara vuran... Dışarıda böyle bir çocuk görseniz ebeveynlerinin onu fazla şımartmış olabileceğini düşünebilirsiniz. Bir çok kişide benim hakkımda böyle düşünüyordur eminim. Otizmli her çocuğun annesi malesef bu tarz bir durumu toplum içinde yaşadığında eminim ki çevredekilerin bakışlarından haklarında neler düşünebileceğini tahmin edebiliyordur.
Ama malesef gerçek hiçte göründüğü gibi değil.
Otizmli bir çocuk şımartılamaz çünkü ''şımarmak'' kavramını öğrenebilmesi onun dünyasına terstir.
Öğrenmeyi reddeden yapısı onu toplum içine çıkmaya da, toplumdaki bakışları kavrama yetisine varmaya da, şımarmaya da karşıdır.
Öncelikte toplum olarak otizmli çocuklarımız için onların dünyasını öğrenmeye, teşhis koymak yerine, hayatlarının bir parçası olmaya özen göstermeliyiz ki; bu dünya onlar için daha yaşanılabilir bir hale gelsin.
Bizler herşeyin farkındayız da, otizm li bireylerin bu dünyada bizimle yaşamaktan mutsuz olduğunun farkında mıyız?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder